เื่มื่อวานก่อนผมอ่านหนังสือ”สรรสาระ”ฉบับเดือนนี้ แล้วก็เจอเรื่องที่ผมเคยเล่าไว้แล้ว ตอนที่เว็ปเก่าของผม rackmanager.terapad.com อันเกี่ยวเนื่องกับการจัดการกับภาพลักษณ์ของตัวเองหากว่ามีคนค้นหาข้อมูลตัวคุณผ่าน search engine กูเกิ้ลที่เราๆท่านๆใช้กันเป็นประจำ (ไม่ได้ทำอะไรก็ขอให้ได้เปิดไว้ก็ยังดี ..เอ่อ..ผมเป็นแบบนั้นน่ะครับ) จากบทความที่ผมได้อ่านก็สรุปความออกมาได้เหมือนกับสิ่งที่ผมเคยเล่าไปแล้ว นั่นก็คือ ต้องรักษาภาพพจน์ในการปะภาพหรือการโพสข้อความที่มีการอ้างอิงชื่อตัวเองเอาไว้ให้ดีน่ะครับ เหตุผลที่ว่าทำไมต้องรักษาภาพพจน์จากการค้นหาข้อมูลด้วยกูเกิ้ลมันก็มีด้วยกันหลายสาเหตุครับ ผมยกตัวอย่างอย่างนี้ดีกว่าครับ คำถามในหัวผมตอนนี้ก็คือว่า มีเหตุผลอะไรที่จะต้องไปค้นหาข้อมูลของคนๆนั้นในอินเตอร์เน็ตด้วยล่ะ สถานะการณ์ที่หนึ่ง : คนรับสมัครงานค้นหาข้อมูลคุณที่ไม่ได้เขียนไว้ในใบสมัคร หากว่าคุณต้องย้ายงานจากที่หนึ่งไปอีกที่หนึ่ง หากว่าคนที่รับหรือจะรับคุณเป็นคนที่บ้าคลั่งการโพสข้อมูลในอินเตอร์เน็ตแล้วล่ะก็.. เค้าจะไม่ลืมที่จะทำการค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับตัวคุณก่อนที่จะเรียกเข้าไปสัมพาทย์ด้วยซ้ำ โดยอาจจะค้นหาจาก ชื่อ หรือ อีเมล์ ที่พิมพ์ส่งมาให้กับผู้ที่รับสมัคร ลองคิดดูนะครับว่า ถ้าหากว่าคุณเคยโพสภาพตัวเองใน Hi5 แบบว่าส่วนตัวหน่อย หรือว่ามีเพื่อนๆ(หรือไม่ได้เป็นเพื่อนก็เถอะ) เค้ามาโพสข้อความอะไรไว้ คนก็จะอ่านออกน่ะครับว่าคุณน่ามาจากสังคมประเภทไหน โดยดูจากเพื่อนๆที่แอดคุณไว้นั่นเองไม่ว่าจะแอดเป็นเพื่อนห่างๆเพื่อนกลายๆหรือว่าเป็นกิ้กก็แล้วแต่.. นอกจากนี้หากว่าดันมาเจอในไฮไฟท์แบบนี้แล้ว นอกจากรู้ว่าเพื่อนๆคุณๆเป็นคนแบบไหน สถานะทางสังคมเป็นอย่างไร(ดูได้จากคำพูดนะครับอันนี้ขอบอกว่าคนดีๆเค้าก็พิมพ์หรือพูดกันดีๆน่ะครับ) นอกเหนือไปจากนั้นยังรู้วิเคราะห์ได้ถึงว่า…